بسم رب الفاطمه
احتمالاً از سال گذشته (یعنی همان دوران که توافق ژنو رخ داد) بخاطر دارید که دولتمردانی نظیر جناب آقای دکتر ظریف و همچنین آقای رئیس جمهور اعلام کردند «اسرائیل از توافق ژنو بسیار عصبانی است» و «بازنده این توافق اسرائیلی‌ها هستند». اما کم کم با مشخص شدن واقعیات و تبیین انتقادات نخبگان درباره فضاحت‌های توافق ژنو، همین دولتمردان و شخصیت‌های حامی آنها، منتقدین توافق ژنو را به باد توهین گرفتند و از آن جمله آنان را متهم به همسویی با اسرائیل کردند! در آخرین و جدیدترین اظهارات، آقای اکبر رفسنجانی روز ۱۲ اسفند همین اتهام سنگین را این‌طور تکرار کرد: «... ببینید این دلواپسان چه بر سر [تیم مذاکره کننده] آورده‌اند و با نتانیاهو همنوا شده‌اند! نتانیاهو از آنجا اوباما را تحریک می‌کند و دلواپسان هم در اینجا می‌گویند که ما اسرار را می‌گوییم! نمی‌دانم این چه سری است در حالیکه اینها دارند کار می‌کنند و نزدیک به نتیجه رسیده‌ایم اما وقتی آنها بازمی‌گردند دلواپسان به جای استقبال، چیزی را می‌گویند که نباید گفت ...» و همچنین در ادامه آقای رفسنجانی مجلس را متهم به دروغگویی می‌کند!
سخن درباره این حرف‌های آقای رفسنجانی زیاد است اما در این نگاشته قصد دارم میزان درستی این ادعا و اتهام بزرگ را بررسی کنم: آیا واقعاً سخن نخبگان منتقد توافق ژنو در اظهار نگرانی نسبت به روند توافق نهایی هسته‌ای با نگرانی‌های اسرائیلی‌ها از این ماجرا یکی است؟! منتقدین توافق‌نامه ژنو عمدتا از طیف نخبگان انقلابی و دلسوز نظام هستند و البته تفاوت نگرانی‌های دلسوزان انقلاب و عصبانیت‌های اسرائیل برای اهل خرد پر واضح و روشن است اما برای تنویر افکار عمومی و رفع ابهام از ماجرا، در این مقاله به توضیحاتی در این باب خواهم پرداخت.
