وبلاگ سید محمد غفاریان

مرد را دردی اگر باشد خوش است ، درد بی دردی علاجش آتش است ... (مجذوب تبریزی)

وبلاگ سید محمد غفاریان

مرد را دردی اگر باشد خوش است ، درد بی دردی علاجش آتش است ... (مجذوب تبریزی)

به وبلاگ سید محمد غفاریان خوش آمدید. من دانشجوی مقطع دکتری رشته مهندسی کامپیوتر در دانشگاه صنعتی امیرکبیر هستم. در این وبلاگ من نظرات، دانش و تجریبات شخصی خودم در حوزه های مختلف از جمله دنیای فناوری اطلاعات و مباحث کامپیوتری، باورهای مذهبی و موضوعات سیاسی-اجتماعی را منتشر خواهم کرد. به امید آنکه این مطالب مورد استفاده دیگران نیز قرار گیرد.

جمعه, ۲ آبان ۱۳۹۳، ۰۷:۵۸ ب.ظ

۰

بسم رب الحسین


گفتار روز چهارشنبه ۳۰ مهرماه آقای رئیس‌جمهور روحانی در جمع مردم زنجان درباره پیام‌های واقعه بزرگ عاشورا بسیار تاسف آور و غیرقابل قبول بود و البته برای اهل خرد جای بسی عبرت و درس‌آموزی داشت. به قدری گفتار آقای رئیس‌جمهور درباره پیام عاشورا ظلم به این حقیقت عظیم تاریخی است که از شدت ناراحتی نمی‌توانستم سکوت کنم و قصد کردم مطلبی در پاسخ به این تحریف نابخشودنی بنگارم، و خوشبختانه افراد دانشمند و سرشناس نیز به دفاع از تحریف حقایق واقعه عظیم عاشورا پرداختند. در ادامه گفتار انحرافی و نابخشودنی آقای رئیس‌جمهور را به همراه نقدی در پاسخ به این عرایض آورده‌ام.


جناب آقای شیخ حسن روحانی در جمع مردم زنجان این چنین بیان می‌دارند:

« رییس جمهوری با تأکید بر اینکه یکی از بالاترین منکرات، اختلاف و تفرقه در جامعه و دامن زدن به این موضوعات است، اظهار داشت: نباید بگذاریم در جامعه تفرقه، اختلاف و شکاف ایجاد شود. گویا زندگی یک عده تنها در شکاف و تفرقه بین مردم و دولت، مردم با مردم و بین جناح‌های مختلف در کشور است. اگر اشکال و گناهی بوده به تفرقه دامن نزنیم و از آن بگذریم، چرا که ما تابع همان حسینی هستیم که توبه حر را هم قبول کرد. من در جامعه کسی را نمی‌شناسم که گناهی بالاتر از گناه حر و عظیم‌الشأنی را در تاریخ بعد از پیامبر(ص) و امام علی(ع) جز ابا عبدالله الحسین(ع) نمی‌شناسم که در برابر سری که حر در برابرش خم کرد، گذشت کرده و او را در آغوش کشید. باید درس برادری، محبت و وفاق را از امام حسین(ع) بیاموزیم و دست در دست یکدیگر در این مسیر حرکت کنیم. درس و پیام امام حسین(ع) درس برادری، وحدت، گذشت و قبول توبه از یکدیگر است » ...
دکتر روحانی تصریح کرد: « درس کربلا هم درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین می‌باشد. در شب تاسوعایی که شما مردم زنجان بزرگترین مراسم گرامیداشت را برای آن برگزار می‌کنید به طوری که مایه افتخار و غرور همه ایرانیان است، امام حسین(ع) خیمه‌ای برپا کرد و عمر سعد را به مذاکره دعوت نمود؛ امامی که آگاه است که فردا او و یارانش توسط همین عمر بن سعد و یاران نادانش به شهادت خواهند رسید، اما خواست که با دنیا اتمام حجت کند و از همین‌رو در آن شب، ساعت‌ها با عمر سعد مذاکره کرد، تا نتیجه رویارویی آنان به جنگ ختم نشود. این به معنای آن نیست که امام حسین(ع) از شهادت می‌ترسید، بلکه امام حسین(ع) از شهادت استقبال هم می‌کرد اما با این حرکت خود به ما یاد داد که حتی با دشمن خود باید به گونه‌ای رفتار کنیم که دنیا منطق ما را در صحنه مذاکره پیروز بداند. امروز در سایه تعامل سازنده با قدرت‌های بزرگ در حال مذاکره هستیم و در اولین گام‌هایی که در این مسیر برداشتیم، پیروزی‌هایی نیز کسب کردیم و به امید خدا و با اتکال به ارواح طیبه ائمه اطهار و لطف امام عصر(عج) ‌و به پشتیبانی شما مردم و هدایت‌های مقام معظم رهبری که اصلی‌ترین پشتوانه ماست، به مذاکره برای حل مشکل ادامه خواهیم داد. ملت بزرگ ایران بداند که ما از حق مردم کوتاه نخواهیم آمد، در عین حال با همه قدرت در پی آن هستیم و می‌خواهیم تا دیوار ظالمانه تحریم را برای همیشه از میان برداریم. »


منبع:  پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری (president.ir)

در این گفتار دو بخش قابل توجه وجود دارد:

  • اول آنکه ایشان حرف از «گذشت از اشکال و گناهان گذشته» و «عدم دامن زدن به اختلاف» با اشاره به واقعه «پذیرفتن توبه حر توسط امام حسین (ع)» دارند. افرادی که اهل دنبال کردن اخبار و وقایع سیاسی هستند بخوبی متوجه می‌شوند که منظور جناب آقای رئیس‌جمهور «بخشش سران فتنه ۸۸» است.
  • دوم آنکه ایشان اظهار می‌کند «درس کربلا، درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین است» و دلیل‌شان برای این اظهار نظر عجیب، جلسه خصوصی امام حسین‌(ع) با عمر سعد در یکی از خیام است که ایشان از این جلسه خصوصی تعبیر به «مذاکره» و «تعامل سازنده» با دشمن می کند!

هر کس که اندک معرفتی نسبت به واقعه عاشورا و سیره و سلوک اهل بیت (علیهم السلام)، علی الخصوص حضرت اباعبدالله الحسین (ع) داشته باشد بسادگی متوجه می شود که چقدر این سخنان بی اساس و انحرافی است! درباره مطلب اول که تفاوت میان جناب حر (علیه الرحمه) و سران خائن فتنه مشخص است و آنکه جناب حر با شرمساری و پشیمانی در حالیکه چکمه‌های خود را به گردن داشت به حضور امام رسید و اظهار توبه و طلب بخشش کرد که با گذشت و مهربانی سیدالشهدا (ع) روبرو شد و برای جبران گناه خود به عنوان اول رزمنده به جنگ با سپاه منحرف یزید رفت و جان خود را فدای امام و خاندان نبوت کرد. اکنون باید از آقای رئیس جمهور پرسید کدام یک از سران فتنه از خیانت و جنایت عظیم خودشان تاکنون اظهار توبه و پشیمانی کرده‌اند و یا درصدد جبران برآمده‌اند که این فرومایگان را با جناب حر بزرگوار مقایسه می‌کنید؟!

و اما درباره مطلب دوم فقط می‌گویم حقیقتا مایه تاسف و شرمساری است که جناب آقای روحانی با دست مایه قرار دادن محبت مردم ایران اسلامی به حضرت سیدالشهدا (ع)، از این واقعه در جهت توجیه عملکرد ضعیف و غیرقابل دفاع تیم سیاست خارجی خود در جریان مذاکرات هسته‌ای و توافقنامه ننگین ژنو برمی‌آید.

در همین راستا مطلب تحلیلی روزنامه کیهان به قلم جناب شریعتمداری با عنوان «آقای روحانی از شما بعید بود!» بسیار خواندنی است. به همگان برادرانه توصیه می‌کنم این مطلب را کامل مطالعه کنند، با این حال خلاصه‌ای از بخش‌های اصلی این مقاله را با هدف تاکید بیشتر در زیر آورده‌ام:
... امروزه «مذاکره» در فرهنگ سیاسی مفهوم و معنای ویژه‌ای دارد که با معنای لغوی آن متفاوت است و به نشست طرفین دعوا برای حل اختلافات فیمابین گفته می‌شود و ماهیت آن «دادن‌ و ستاندن» است  ...  مانند مذاکرات هسته‌ای که جناب روحانی از آن با عنوان «برد-برد» یاد می‌کنند و در توضیح آن می‌گویند « مذاکرات باید هم به نفع ما باشد  و هم به نفع طرف مقابل» و تاکید می‌فرمایند که «امتیازی می‌دهیم و امتیازی می‌گیریم».

خب! با این حساب باید از جناب آقای روحانی پرسید که  آیا گفت‌وگوی حضرت امام حسین علیه‌السلام با دشمن از این نوع بود؟ و حضرت می‌خواستند امتیازی به عمرسعد بدهند! و در مقابل از او امتیازی بگیرند؟! چه کسی می‌تواند انکار کند که گفت‌وگوی سیدالشهداء علیه‌السلام با سران شرک و نفاق از نوع نصیحت و دعوت آنان به صراط‌مستقیم الهی و دست کشیدن از کفر و پلیدی بود، نه آن که حضرت با اهدای امتیاز به آنان در پی کسب امتیاز از آنها باشد، یعنی آنچه در تعریف سیاسی واژه «مذاکره» به مفهوم رایج امروزی آن آمده است!  ...

...  و اما، جناب حر همانگونه که آقای رئیس‌جمهور اشاره کرده‌اند، از اقدام خود که با وطن‌فروشی و جنایت سران فتنه قابل قیاس نیست، توبه کرد و به مصداق آیه شریفه‌ای که «توبه‌» را با اصلاح عمل انجام شده و بیان آنچه انکار کرده‌اند- الّاالذین تابوا و اصلحوا و بینوا (160 بقره)- صداقت خود را در توبه با ایثار جان خویش امضاء کرد.

حالا باید از رئیس‌جمهور محترم پرسید؛ آیا سران فتنه از جنایت و خیانتی که مرتکب شده بودند، توبه کرده‌اند که سخن از بخشش و پذیرش توبه آنها در میان باشد؟! اگرچه در هیچیک از سیستم‌های حقوقی‌ دنیا، توبه جنایتکاران مانع مجازات آنان نمی‌شود و در نظام حقوقی اسلام نیز چنین است. از این روی اظهارات جناب رئیس‌جمهور که یک عالم دینی و حقوقدان هستند، تعجب‌آور است ...

منبع: روزنامه کیهان، مورخ پنجشنبه ۱ آبان ماه ۱۳۹۳


در انتها فقط دعا می‌کنم که انشاء‌الله پروردگار عالم به حق مظلومیت حضرت سیدالشهدا(ع) فهم و بینش مردم ایران را هر چه افزون‌تر کند تا در زمان لازم، آگاهانه و درست به تصمیم‌گیری و انتخاب دست زنند.


 والسلام علی من اتبع الهدی



تکمیلی:

  • روضه مذاکرات ؟!   ( مقاله‌ای از مهندس ناصر نوبری، سفیر سابق ایران در شوروی )

... حالا این سوال مطرح می‌شود که اگر نگاه سکولار، سیاست دولت است، از چه منظری آقای رئیس‌جمهور می‌خواهند سیاست خارجی خود را از مبانی ایدئولوژیک و واقعه کربلا مشروعیت بخشیده و توجیه کنند؟! دوستانی که در مباحثه‌ها و مناظره‌ها با بنده همواره از سیاست خارجی دولت به‌لحاظ ایدئولوژی‌زدایی و روند سکولار و پراگماتیستی آن حمایت کرده‌اند باید پاسخ دهند که آیا این توجیه‌گری و شبیه‌سازی سیاست خارجی دولت با ایدئولوژی، آن هم واقعه کربلا در تناقض با نگاه سکولار نیست؟! ...

... اگر مبنا بودن ایدئولوژی و دین و کربلای حسینی در رویکرد دولت مورد قبول دولت است آنگاه باید دولت از بسیاری از سیاست‌هایش در ابعاد گوناگون از جمله در سیاست خارجی دست بردارد. اینکه آقای رئیس‌جمهور فرمودند: «کربلا درس مذاکره است» درست است اما جمله کامل نیست. در واقع وجه تمایز نوع مذاکره امام حسین(ع) در کربلا که او را در تاریخ و جهان برجسته کرده است در جمله آقای رئیس‌جمهور حذف شده و جمله کامل این است: «کربلا درس مذاکره با پایمردی بر خطوط قرمز تا شهادت است.» اگرنه در عالم کسانی که معامله کردند و می‌کنند و براساس روش‌های پراگماتیستی چیزی می‌دهند و چیزی می‌گیرند فراوان بوده و هستند و خواهند بود اما امام حسین در کربلا با همه نابرابری‌ها در امکانات و عده لشکر و مهیا بودن هر نوع توجیه کاملاً شرافتمندانه بر نوعی انعطاف نسبت به خط قرمز برای حفظ جان زن و فرزند و یاران خود و به‌رغم قطعی بودن مرگ و نابودی (به‌زبان معمول) حاضر به کمترین انعطاف از خط قرمز نشدند ...