و بازهم ولایت به داد مملکت رسید
دوشنبه, ۲۳ تیر ۱۳۹۳، ۰۸:۰۰ ق.ظ
بسم رب شهر رمضان
در حالیکه مذاکرات طولانی مدت تیم آقای دکتر ظریف با نمایندگان کشورهای 5+1 در جریان بود و اخبار بسیار نگران کننده ای از وین به گوش می رسید، فرمایشات رهبری در دیدار رمضانی با مسئولان و کارگزاران نظام از بروز یک افتضاح دیگر توسط تیم مذاکره کننده آقای ظریف جلوگیری کرد و نقشه های دشمنان ایران اسلامی را بر باد داد و بار دیگر ولایت به داد ملت و مملکت رسید ... می پرسید چطور؟ در ادامه عرض خواهم کرد.
شروع مذاکرات طولانی مدت توافق گام نهایی با انتشار پیام ویدئویی آقای دکتر ظریف خطاب به طرف های غربی بود. اگرچه این کار را می توان اقدامی نوآورانه در ارائه دیپلماسی فعال از سوی وزارت خارجه تلقی کرد اما محتوای پیام آقای دکتر ظریف بسیار بحث برانگیز و تاسف آور است که البته برای اهل سیاست که از سال های پیش با شخصیت آقای دکتر ظریف آشنایی دارند این طور مواضع و بیانات چندان عجیب نیست [ در همین راستا بخوانید: نقدی بر محتوای پیام ویدئویی آقای ظریف ].
با توجه به پیشینه تیم مذاکره کننده آقای ظریف در توافق تاسف آور ژنو، نگرانی های بسیار زیادی درباره خروجی مذاکرات گام نهایی در ذهن اهل فن و اهل سیاست وجود داشت و متاسفانه اخبار جسته گریخته و غیر رسمی که از رسانه های مختلف غربی درباره روند مذاکرات در دست بود نیز نگرانی ها را تایید و تشدید می کرد. نگرانی ها از این بابت بود که تیم مذاکره کننده با عملکرد ضعیف خود ضربه ای مهلک بر پیکر فناوری هسته ای و منافع ملی ایران وارد کند، بگونه ای که چیزی جز یک غنی سازی دکوری و بی استفاده برای کشور باقی نگذارد و در عین حال تحریم ها نیز تا چند سال آینده پا برجا باشند ...
در همین حین بود که بیانات رهبری مورخ ۱۶ تیرماه ۹۳ در ماه مبارک رمضان و در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام، معادلات بازی را تغییر داد. این بیانات حاوی نکات ارزشمند و شنیدنی متعددی بود ( متن کامل بیانات + دانلود صوت بیانات ) اما بدون شک مهمترین بخش از سخنان ایشان، بخش مرتبط با مذاکرات هسته ای با 5+1 بود که با توجه به در جریان بودن مذاکرات تیم دولت برای توافق گام نهایی، از اهمیت و اثر قابل توجهی برخوردار شد.
ایشان در بخشی از این بیانات فرمودند: «... طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضی بشوید. هدف آنها این است که جمهوری اسلامی را در باب ظرفیّت غنی‌سازی مثلاً - که یکی از مسائل است - به ده هزار سو راضی کنند، منتها از پانصد سو و هزار سو شروع کرده‌اند ...». این بخش دقیقا با اخبار نگران کننده ای که از مذاکرات به گوش می رسید مطابقت دارد. آنچه به گوش رسیده بود آن است که غربی ها بر سقف ۴ هزار سانتریفیوژ پافشاری کرده اند و در مقابل تیم مذاکره کننده بر ۸ هزار سانتریفیوژ تاکید داشته است. نکته اینجاست که حتی ۸ هزار سانتریفیوژ هم به هیچ عنوان نیازهای داخلی را تامین نمی کند و کاملا یک غنی سازی دکوری و بی استفاده خواهد بود و غربی ها هم به خوبی از این نکته آگاه هستند منتها ترفند آنها همان است که رهبری فرمودند، یعنی «به مرگ گرفته اند که به تب راضی شویم» یعنی در اواخر مذاکرات آنها از موضع خود کوتاه می آمدند و به همان رقم ۸ هزار سانتریفیوژ تن می دادند و این گونه وانمود می کردند که چه امتیاز بزرگی به ایران داده اند و تیم مذاکره کننده هم سرمست از این پیروزی دروغین همه چیز را از دست می داد.
اگر به نظرتان این دیدگاه و تحلیل درباره تیم مذاکره کننده خیلی عجیب و سیاه است کافی است مروری بر توافقنامه ژنو انجام دهید تا متوجه شوید که تیم آقای ظریف دقیقا همین قدر بچه گانه فریب می خورد و بازی را واگذار می کند! [ در همین راستا بخوانید: توافق ژنو چیست و چه اشکالاتی دارد ].
ایشان در ادامه بیانات خود فرمودند: «... مسئولین ما میگویند ما به ۱۹۰ هزار سو احتیاج داریم. ممکن است این نیاز مال امسال و دو سال دیگر و پنج سال دیگر نباشد، امّا این نیاز قطعی کشور است، خب، باید نیاز کشور تأمین بشود ...». رهبری با بیان این نکته و با استفاده از معیار فنی توان غنی سازی ۱۹۰ هزار سو و بدون اشاره به تعداد ماشین های سانتریفیوژ در واقع کف مطالبات ایران در مذاکرات را مشخص می کنند و با توجه به اینکه ایشان بلندمرتبه ترین مقام جمهوری اسلامی است، در واقع یک خط قرمز مهم را مشخص می کنند. خط قرمز توان غنی سازی ۱۹۰ هزار سو باعث می شود غنی سازی ایران در سطح صنعتی حفظ شود و از تحمیل یک غنی سازی دکوری و آزمایشگاهی به ایران جلوگیری شود.
علاوه بر بحث غنی سازی، موارد نگران کننده دیگری هم در ارتباط با مذاکرات وین وجود داشت که از آن جمله می توان به محدودیت در زمینه تحقیق و توسعه (R&D)، تاسیسات مستحکم فردو، و تاسیسات آب سنگین اراک اشاره کرد. رهبری با بیان چند نکته دیگر تکلیف تیم مذاکره کننده در باب آن مسائل را نیز مشخص کردند؛ ایشان فرمودند: «... مسئله‌ی ظرفیّت غنی‌سازی یک مسئله است که خیلی مهم است؛ مسئله‌ی تحقیق و توسعه که قطعاً باید رعایت بشود؛ حفظ تشکیلاتی که دشمن قادر به تخریب آن نیست؛ روی «فردو» تکیه میکنند، چون غیر قابل دسترسی است برای آنها؛ میگویند جایی که ما نمیتوانیم به آن ضربه بزنیم، نباید داشته باشید! این خنده‌آور نیست؟ ...».
از همین بابت است که در اخبار این روزها می بینیم که تمام وزاری خارجه غربی با سرآسیمگی به وین شتافتند و آنهایی که تا پیش از این مرتب می گفتند «ایران باید در این مذاکرات تصمیمات سختی بگیرد» اکنون صحبت از بن بست های پیش آمده در مذاکرات می کنند و از آن جهت که غربی ها خیلی بیشتر از ایران محتاج توافق هستند اکنون آنها هستند که باید تصمیمات سختی بگیرند و مذاکرات را از بن بست خارج کنند.
و اینگونه بار دیگر درایت رهبری به داد ملت و مملکت رسید. الحق که باید این فرمایش امام راحل را با طلا نوشت: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیب نرسد» و همواره آویزه گوش قرار داد.
البته باید دید تیم آقای ظریف تا چه میزان خطوط معین شده توسط رهبری را رعایت می کنند؛ اگر این خطوط را به شایستگی دنبال کنند قطعا برای خود آبرو خریده اند و منافع ملی را نیز حفظ کرده اند، اما اگر خدای ناکرده از این خط تخطی کنند آنگاه موجبات رسوایی و خسران دنیا و آخرت برای خود و پایمال شدن منافع ملت ایران شده اند. اکنون این گوی و میدان در اختیار تیم آقای ظریف و روحانی است. باشد که فرصت فراهم شده توسط رهبری را مغتنم بشمارند؛ آمین.
در همین راستا مطالب تکمیلی زیر را بخوانید:
+ دو راهی باخت باخت! (سرمقاله کیهان به قلم حسین شریعتمداری)
+ مدیریت محاسبات در وین (مقاله مهدی محمدی در روزنامه وطن امروز)
